Na veel goede ervaringen gelezen te hebben en veel geïnspireerde mensen had ik op mijn verlanglijstje gezet: Jean Liedloff – Op zoek naar het verloren geluk. En op mijn verjaardag werd ik verblijd met dit indrukwekkende boek!
Even inkomen met lezen
Ik kon niet wachten om te beginnen met lezen, dit was het boek waar zoveel mensen door waren geïnspireerd! In het begin moest ik even inkomen met lezen. Het boek is geschreven in 1979 en daar past het taalgebruik ook bij. Het is geen vlot geschreven boek helaas, wat ik jammer vind. Er zijn veel herdrukken en een herschreven boek zou de boodschap zeker beter overbrengen.
De inhoud van Het verloren geluk
Er zijn genoeg artikelen waarin de inhoud perfect in enkele kernpunten wordt samengevat, zoals dit artikel van Kiind. Dat ga ik dus niet doen, ik beperk me tot de punten die mij zijn bijgebleven.
De levensvisie van de Yeguana-indianen. Zij staan zo anders in het leven dan wij. Eén van de belangrijkste dingen: ze zijn vaak veel gelukkiger. Lachen meer, doen vrijwel alles samen en doen alles met plezier. Zijn ze iets aan het doen en vinden ze het niet leuk, dan stoppen ze ermee. Moet er iets gebeuren wat niet leuk is, dan maken ze het leuk. Door er een grote happening van te maken, inclusief drank, lekker eten en veel mensen.
Het continu bij je dragen van je baby tijdens het eerste jaar. Tijdens het hele eerste jaar zijn baby’s continu in de nabijheid van anderen. In eerste instantie voornamelijk de moeder, maar later ook anderen, waaronder oudere kinderen. Oudere meisjes brengen veel van hun tijd door met het verzorgen van baby’s. Veel kinderen vinden het leuk om te moederen en voor poppen te zorgen, maar dat kunnen ze ook uitstekend voor baby’s. Wij durven onze oudere kinderen niet altijd die mogelijkheid te geven, ik ben erg benieuwd hoe dat precies zou uitpakken.
Meer boekentips lezen over opvoeden:
– Boekentip voor ouders: Opvoeders en huttenbouwers
Kinderen niet in het middelpunt van de aandacht zetten. Baby’s staan niet in het middelpunt van de aandacht, maar kijken mee vanaf de zijlijn, vanuit de draagdoek. Ook als kinderen groter zijn, zijn hun moeders en verzorgers niet bewust met hen bezig. Gaat een moeder een stuk wandelen, dan neemt ze haar peuter niet aan de hand. Ze past haar tempo aan, maar kijkt niet achterom om te kijken of haar kind haar wel volgt. Ze gaat er vanuit dat dat het doet. Als het kind haar roept zal ze stoppen, maar anders niet.
Consequenties van verbreken van het continuümprincipe. Wordt er niet voldaan aan de behoefte van nabijheid in het eerste jaar of de eerste jaren van een kind, dan heeft dat verstrekkende gevolgen. Jane Liedloff gaat hierin zo ver dat dit zelfs een rol speelt bij het ontwikkelen van de seksuele geaardheid. Dit zijn punten waarin ik niet helemaal meega en waarin ze me niet heeft overtuigd.
Daarnaast draagt ze tal van problemen aan, die volgens haar ontstaan door het onderbroken continuüm. Eigenlijk vallen vrijwel alle problemen in onze samenleving hieronder, van criminaliteit tot depressies en huwelijksproblemen. Ik mis hiervoor echter een concrete onderbouwing en heb daardoor mijn twijfels bij sommige van deze zaken.
Welke nieuwe inzichten heb ik opgedaan?
In de recensies van het boek lees ik veel mensen wiens kijk op opvoeden totaal is veranderd. Zij zijn van de ‘westerse’ manier van denken totaal geswitched naar het continuümconcept. Bij mij zelf is deze omslag minder groot, maar dat komt omdat ik al veel had gelezen over het onderwerp. Daardoor stonden er weinig inzichten in het boek die me echt de ogen openden. De andere kant is: veel voorbeelden vond ik wel heel interessant om te lezen.
Op de voorkant van het boek staat de opmerking: ‘Als een moeder mij vraagt of ze haar baby op moet pakken als hij huilt, zeg ik dat ze hem nooit had moeten neerleggen’. Ik hoopte meer van dit soort tips of inzichten te krijgen uit het boek, maar die staan er niet in. Het is vooral veel achtergrondinformatie, zonder heel concrete tips.
Is ‘Op zoek naar het verloren geluk’ een aanrader?
Ja. Als je interesse hebt in opvoeden, andere culturen en je kijk op de wereld wilt ontwikkelen: dit boek is zeker een aanrader. Ik vind het namelijk altijd leerzaam om te lezen hoe andere culturen hun leven leven. En zeker als zij zo harmonieus leven als de Yeguana-indianen is dat voorbeeld het volgen waard. Niet alles is toepasbaar op onze maatschappij en ik ben het ook niet overal mee eens wat er in het boek staat, maar wel met de kern. En je hoeft het ook niet met alles eens te zijn toch?
Geef kinderen vertrouwen, geborgenheid en nabijheid. Geef ze het goede voorbeeld en behandel anderen met respect.
Zelf lezen? Jean Liedloff – Op zoek naar het verloren geluk